شهری کیست ؟ و اصولا" شهری به چه معنی است ؟
افت بسیار شدید علمی در ایران طی سه – چهار دهه ی اخیر ؛ و بیشتر به دلیل موانعی که برای ایران و ایرانی به وجود آورده اند ، و در هر حال پیش آمده است ؛ انکار ناپذیر است . اسفبار تر از این وضعیت توجیه این عقب ماندگی توسط معاندین واقعی علم ؛ یعنی مطالعه گرانی تقریبا" به طورکامل غیر متخصص و غالبا" موهوم گرا و خرافه باور است که در مسیر انحراف قرار گرفته به مصداق « گر به گردش نمی رسی برگرد ! » این عقب ماندگی بارز را نه تنها انکار می کنند بلکه توجیه کرده حتی مطلوب و در راه رسیدن به آرمانهای ( لابد شخصی و گروهی خود ) می شمارند ! . توجیهاتی که گرچه اصولا" مضحک ، امٌا در عمل بسیار اسفبار می نمایند .
این افت در علوم انسانی ایران عملا" یک فاجعه است ؛ جائی که متقابلا"تا آنجا که قادر بوده اند ، دوستانی نادان به جذب دانشجو و صدور مدرک کارشناسی ، کارشناسی ارشد و دکتری پرداخته اند ؛ و حال بخش اعظم آموزش عالی را به همین عقب ماندگان صاحبمدرک سپرده اند .
طی سه دهه اخیر بارها دیده ام که در شهرسازی و آنچه که به حوزه میراث فرهنگی مربوط می شود تقریبا" به طور کامل شهر را معادل بافت شهری یا به طورکلٌی فیزیک شهر شمرده اند . حتی گاه سازمان های مسؤول شهرسازی و دفاتر مطالعاتی شهر داریها نیز شهر را حدودا" منحصر در شکل و شمائل آن معرفی کرده اند .، از جوانب اصولی اقتصادی –اجتماعی – فرهنگی که معماری و شهر سازی در خدمت به آنها به وجود آمده است غفلت ورزیده اند و به این ترتیب کل شهر را گاه منحصر به تخصص معماران دانسته اند ؛ که نتیجه ی آن برنامه ریزی های شهری تقریبا" منحصر به امورساختمانی ( معماری و شهرسازی ) است .
امروز حتی صفت شهری ، از جمله در مطالعات و مباحث آمایش شهری ؛، آنطور که باید و شاید شناخته نشده است .
پست آینده ( انشاء الله ) :
« شهری » ، صفتی نسبتا" ناشناخته در ایران
شهری ، آمایش شهری ، مدیریت شهری ، برنامه ریزی شهری ، تخصص درشهر ، ضعف علمی ، معاندین علم ، دوستان نادان ، صاحبمدرکان ، معماری و شهرسازی
